Workers Solidarity Movement

Κύριο άρθρο του πρόσφατου τεύχους του δελτίου του WSM «Workers Solidarity» σχετικά με δολοφονίες υπόπτων από την ιρλανδική αστυνομία (Gardai). Το ζήτημα αυτό συζητήθηκε, επίσης, πριν περίπου ένα χρόνο εξαιτίας της εκστρατείας των οικογενειών δύο θυμάτων που δολοφονήθηκαν ενώ ήσαν υπό κράτηση, των Terence Wheelock και John Moloney.

Ο θάνατος των Terence Wheelock και John Moloney, ενώ βρίσκονταν υπό κράτηση στα κελιά της Gardai, απέσπασε και πάλι την προσοχή του κοινού και έφερε και πάλι στην επιφάνεια το ζήτημα της κτηνώδους φύσης της αστυνόμευσης στη χώρα. Ο Brian Rossiter και ο John Carty είναι δύο άλλα θύματα από ένα μακρύ κατάλογο θυμάτων της εδώ αστυνομίας που η υπόθεσή τους έγινε γνωστή.

Ιστορικά, η Gardai έχει έως τώρα απολαύσει ένα μεγάλο βαθμό δημόσιας εμπιστοσύνης και υποστήριξης εκτός από την υποστήριξη εκ μέρους μερικών αρκετά φτωχών κοινοτήτων της εργατικής τάξης καθώς και μερικών αριστερών και ρεπουμπλικάνων. Ωστόσο, η συνεχής διαρροή ιστοριών και άλλων επεισοδίων διαφθοράς και άσχημων εμπειριών, έχει σταδιακά επισκιάσει αυτή την υποστήριξη.

Η βία και η διαφθορά είναι μέρος κάθε αστυνομικής δύναμης και για αρκετά χρόνια η Gardai είχε το αβαντάζ ότι έχαιρε πολιτικής κάλυψης για τις δραστηριότητές της καθώς το κράτος βρισκόταν υπό τον κίνδυνο των ρεπουμπλικάνων. Προωθήθηκε και δημιουργήθηκε μια κουλτούρα του να έχουμε αποτελέσματα με οποιοδήποτε κόστος. Η περιβόητη «σκληρή συμμορία» (σ.τ.μ.: όπως ονομάστηκε η Gardai) δραστηριοποιήθηκε με πλήρη ασυδοσία στη δεκαετία του 1970 κι έτσι, λοιπόν, η κτηνωδία της Gardai δεν είναι τίποτα νέο.

Καθώς η Ιρλανδία γινόταν πλουσιότερη και άδικη, η κυρίαρχη τάξη τόσο γινόταν απρόθυμη να αντιμετωπίσει τα προβλήματα εκείνα που ακόμα και στον πιο σκεπτικό παρατηρητή φαίνονταν απλά. Η Gardai βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της υπεράσπισης του καθεστώτος και οι δραστηριότητές της κατά τη διάρκεια περιόδων κρίσης πρέπει να στοχεύουν το πώς θα κρατήσει στη γραμμή το λαό. Αλλά καθώς οι παλιές δομές κοινωνικού ελέγχου καταρρίφθηκαν και στην απουσία κάθε σοβαρής ανατρεπτικής απειλής, το ενδιαφέρον του κόσμου για τις εξουσίες της Gardai αυξήθηκε.

Το αστυνομικό αυτό σώμα που ευθύνεται για το θάνατο αρκετών ανθρώπων κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, υποβάλλεται σήμερα τόσο συχνά σε κριτική που δύσκολα περνάει μια μέρα που να μην ακουστεί κάποιος να παραπονείται για μια δωροδοκία ή άλλη μικροπρέπεια από την πλευρά της Gardai. Σε μερικές κοινότητες, η Gardai αντιμετωπίζεται με καχυποψία και δεν εμφανίζεται εκεί παρά μόνο σε έκτακτα περιστατικά.

Τώρα, παρ’ όλη τη συζήτηση, δεν υπάρχει πραγματική συγκατάθεση όλων των δραστηριοτήτων της Gardai. Η πλήρης συνταξιοδότηση είναι η συνηθισμένη «τιμωρία» μεγάλων παραβατών της Gardai.

Είναι σημαντικής σπουδαιότητας γεγονός ότι αρκετός κόσμος υποστηρίζει την εκστρατεία των οικογενειών των Wheelock και Moloney, αλλά και άλλων οικογενειών, για δικαιοσύνη. Η οργανωμένη αντίσταση μπορεί να σώσει περισσότερες ζωές και να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα όπου ο κόσμος να μπορεί να αρχίσει να εργάζεται με βάση κοινοτικές εναλλαγές σε αντίθεση με τη σκληροπυρηνική γραμμή του κράτους.

* Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στις 23 Ιούνη στο www.anarkismo.net και περιλαμβάνεται στο τεύχος 92 (Ιούνης-Ιούλης 2006) του δελτίου του WSM (Workers Solidarity Movement – Κίνημα Εργατικής Αλληλεγγύης) «Workers Solidarity» («Εργατική Αλληλεγγύη»). Ελληνική μετάφραση «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης», Μελβούρνη, 25 Ιούλη 2006. Επίσης, μπορείτε να κατεβάσετε το «Workers Solidarity» από τις σελίδες http://www.wsm.ie/story/927 και http://struggle.ws/pdfs/ws/ws92.pdf